تشخيص و آزمايش بواسير

در حال حاظر براي اين بيماري هيچ دارويي كشف نشده و جراحي تنها راه درمان فيستول مي باشد. كه امروزه با ليزر اين جراحي بسيار تميز وراحت بدون درد وخون ريزي انجام ميشود  اگر فيستول سرراست و  كمي عضله اسفينكتر دخيل باشد ميتوان عمل فيستولوتومي انجام داد. در اين روش با برداشتن سقف محل ، شكاف دورن كانال مقعد به شكاف بيروني متصل و اين شيار از داخل به بيرون التيام مي يابد.

درمان فيستول مقعد با ليزر

هرچند بعضي اوقات فيستول هفته ها و يا سالها پس از تخليه خودش را نشان نميدهد ولي اين جراحي با ليزرميتواند همزمان با تخليه ي آبسه انجام شود. عمل فيستولوتومي يك روش ديرين با ميزان موفقيت ۹۲-۹۷ درصدي است كه ضمنا بايد يادآور شد بيمار روي دفع مدفوع كنترل كمتري خواهد داشت چون عضله ي اسفينكتر پس از عمل فيستولوتومي تقسيم ميشود ، به همين خاطر پزشك معالج بايد وضعيت هر بيمار را جداگانه ارزيابي نمايد.

كولونوسكوپي صرفا يك آزمايش تشخيصي براي مشخص كردن علت وجود خون در مدفوع نيست. در اين روش مي‌توان با جدا كردن پوليپ هاي خونريزي، با سوزاندن زخم‌هاي پس از پوليپكتومي يا آنژيوديسپلازي، با سوزان عروق خوني دچار خونريزي داخل ديورتيكول خونريزي را متوقف كرد.سوزاندن در طي فرآيند كولونوسكوپي معمولا با وارد كردن يك پروب طولاني مخصوص سوزاندن از طريق كولونوسكوپ صورت مي‌گيرد. كولونوسكوپي همراه با سوزاندن براي متوقف كردن خونريزي در بسياري از بيماران مبتلا به خونريزي ناشي از ديورتيكول يا آنژيوپلاستي مورد استفاده قرار مي‌گيرد و نياز به تزريق خون را كاهش مي‌دهد، مدت زمان اقامت در بيمارستان را كاهش مي‌دهد و نياز به جراحي را از بين مي‌برد.

فيشر به دو صورت حاد و مزمن وجود دارد ، فيشر حاد ، زماني است كه از زمان بوجود آمدن ،تا بهبودي ، 8 هفته طول بكشد.در صورتيكه بهبودي زخم از 8 هفته طولاني تر شود ،آنگاه زخم وارد مرحله مزمن خواهد شد ، از علل مزمن شدن فيشر ميتوان به عدم مصرف فيبر و ملين  كافي ، بوجود آمدن التهاب و اسپاسم (انقباض شديد ) و در دريچه داخلي مقعد و بدنبال آن كاهش شديد خونرساني به محل فيشر(زخم) ، كه اين خود باعث بدتر شدن وعميقتر شدن  زخم فيشر خواهد شد .

برتري هاي درمان بواسير به صورت تركيبي :

1-پيشگيري از عارضه هاي احتمالي به خاظر انجام حداقل عمل جراحي مورد نياز بر روي بيمار

2- امكان عمل اقدامات مداخله اي وسيع تر بدون بالا بردن خطر عارضه ها

3- به حداقل رساندن درد بيمار

4-امكان عمل درمان هاي ساده تر به طور دراز مدت در بيماراني كه امكان برطرف كردن علت هاي زمينه اي (مانند يبوست) براي آنها مهيا نمي باشد و پيش بيني مي گردد به صورت ناخواسته بيماري دراز مدتي خواهند داشت پس نبايست از ابتدا درمان حاد و گسترده براي آنها صورت پذيرد.

 1-خونريزي موقع اجابت مزاج شايعترين علامت هموروئيد يا بواسير است كه بعد از دفع مدفوع سفت به وجود مي آيد و به صورت قطره قطره روي كاسه توالت خون چكه مي كند.

2- دومين نشانه بارز هموروئيد يا بواسير خارج شدن يا بيرون زدگي توده از مخرج بيمار است، برخي مواقع بعد از زور زدن زائده اي از مخرج بيمار بيرون مي زند كه گاهي خود به خود به درون مي رود و گاهي بيمار خودش مجبور است آن را با دست موقع شستشو به درون مقعد هدايت كند و در مواقعي نه خودش به درون مي رود و نه با دست مي شود آن را به درون هدايت كرد بلكه اين زايده در بيرون باقي مي ماند و منجر به درد مي گردد، كه در اين وضعيت اخير بيمار بايد هر چه زودتر به جراح رجوع كند. در ۳۵% نمونه هاي خونريزي به خاطر حركت جرم سفت مدفوع در موقع اجابت مزاج است. گره هاي بيرون شده از ناحيه مقعد در نتيجه اصطكاك با لباس و يا جا انداختن با دست، آسيب ديده، دچار خونريزي مي گردند.

3-سومين علامت و نشانه هموروئيد يا بواسير، درد است. درد از علائم اصلي و ثابت بيماري هموروئيد يا بواسير است كه تقريبا در ۴۰ % بيماران، به ويژه در موقع دفع مدفوع ديده مي شود. كناره هاي مقعد به خاطر التهاب مخاط راست روده و پوست به آساني صدمه مي بيند. در هنگام زور زدن، حركت مدفوع در روده، انجام تنقيه و برخي مواقع استفاده از شياف هاي آنتي هموروئيدي هم مخاط راست روده به راحتي صدمه ديده، كناره پسين كانال مقعد ترك بر مي دارد.

انواع بواسير يا هموروئيد

هموروئيدها يا بواسيرها به سه گروه قسمت مي گردند:

1-بواسير يا هموروئيد داخلي

2-بواسيريا هموروئيد خارجي

3-بواسير يا هموروئيد ترومبوزه

نشانه هاي بواسير داخلي

 بواسيرداخلي در بيشتر موارد دردي ندارند، فقط نشانه آنها خونريزي با بيرون زدن توده و زايده از ناحيه مقعد است.رايج ترين نشانه بواسير داخلي ديدن رگه هاي خوني به رنگ قرمز روشن به روي مدفوع ودستمال توالت ويا چكيده شدن خون بروي كاسه توالت بعد از دفع مدفوع است. ساير نشانه هاي بواسير داخلي به شرح زير است

خارش: اكثرا جزء علائم بواسير خارجي مي باشد، چون اين عارضه غالباً با ترشح مخاط همراه است كه باعث تحريك پوست مقعد و در نتيجه خارش مي‌شود.

سوزش پوست: بواسيرهاي بزرگ بيرون زده از مقعد چون با ترشح مخاط همراه هستند، تحريك و سوزش ملايم پوست را به دنبال دارند.

احساس ناراحتي: گاهي بيمار پس از دفع مدفوع احساس مي‌كند كه تخليه كامل صورت نگرفته است. اين احساس ناراحت كننده از برجستگي بواسير در بخش انتهايي روده بزرگ و مجراي مقعدي نشأت مي‌گيرد. در كل هر چه هموروئيد بزرگ‌تر باشد، ناراحتي بيمار بيشتر است.

درد: اكثر هموروئيدها دردناك نيستند، اما بواسيرهاي بزرگ بيرون زده از مقعد، در صورت ورم كردن و فشرده شدن توسط عضله‌هاي كنترل كننده مقعد، دردناك مي‌گردند. درد شديد گاهي نشانه‌ي نرسيدن خون به هموروئيد (بواسير مختنق) است كه بايد به سرعت درمان شود.

نيازي به بستري در بيمارستان و گرفتن بيهوشي عمومي يا بي حسي نخاعي كه يكي از علل ترس بيماران است نداشته ومتعاقب آن نيازي به استراحت چند روزه در منزل كه از ضروريات جراحي سنتي است را ندارند و از روز بعد از عمل ميتوانند به سركار خود بازگردند زيرا بيمار بيهوشي نگرفته ودرد زيادي بعد از عمل ندارد.

نيازي به پانسمان داخلي (توپي يا تامپون)ندارد كه معمولا در جراحي سنتي اجباري و خارج كردن آن بسيار دردناك است .

عمل معمولا در مطب انجام و بيمار بعد از عمل مرخص وميتواند بعد از عمل تغذيه معمولي و دفع مدفوع داشته باشد در حالي كه در جراحي سنتي اصل برعدم تغذيه حداقل براي ۲۴ ساعت وسپس تغذيه با سوپ براي به تاخير انداختن دفع براي مدت چند روزمي باشد.

درد بعد از عمل با ليزر نسبت به جراحي سنتي بسياركمتر و ميزان خونريزي نيز كمتر است همچنين ميزان عود كمتر است.

انتقال عفونت هاي خطرناك مثل هپاتيت كه در جراحي سنتي محتمل است درعمل با ليزر وجود ندارد.

بر خلاف تصور عموم ليزر در هر مرحله اي حتي مراحل پيشرفته هموروئيد و غيره كارآيي دارد و حتي در مورد بيماران با سن بالا و مشكلات ديابتي-كبدي-كليوي و بيماران قلبي كه داروهاي رقيق كننده خون مصرف مي كنند قابل انجام است.

فيشر يا شقاق ترك و يا زخمي است كه در ناحيه ابتداي مقعد رخ مي دهد كه بسيار دردناك بوده و گاهاً با خونريزي مختصر موقع اجابت مزاج همراه است. علل ايجاد اين زخم متفاوت است وليكن در اكثر بيماران با تغيير اجابت مزاج از قبيل يبوست و يا اسهال شديد همراه است.

از نظر فيزيولوژيك مشكلات كاهش خون رساني در قسمت پشتي مقعد را مطرح كرده اند و بعضي از محققان افزايش فشار داخل كانال آنال (مقعدي) را از علل فيزيولوژيك آن مي دانند. شايع ترين محل اين زخم در قسمت خلفي است و از نظر بروز فيشر در بين زنان و مردان هر دو به يك اندازه شايع است به خصوص در افراد بالغ جوان شايع تر مشاهده مي شود وليكن اين بيماري از نوزادان تا افراد مسن را گرفتار مي كند.

بيماراني كه جراحي انجام داده اندد و پس از سلامتي مناسب  مي باشد كه هنگامي آن بافت ترميم شد از ليزرهاي از بين برنده بافت ريشه مو بهره بگيرند زيرا تا تعداد ريشه هاي مو در آن محل كمتر شود. اين يك مزيت ليزر است به همين دليل ما براي بيماران  خود پس از عمل جراحي هنگامي كه بهبود يافته اند چند جلسه با ليزرهايي كه بر روي ريشه مو و فوليكول مو اثر دارند به كار مي بريم، در نتيجه موي ديگري رشد نمي كند و احتمال بهبودي كه غالبا در جراحي 90% است به 95 تا 97% افزايش مي يابد.

اينها جرئي از ساختمان طبيعي راست روده وابتداي كانال مقعد(ازحدود 6-3 سانتيمتري داخل مقعد ) بوده كه بصورت بالشتك هاي عروقي كوچك يا همان توده هاي زير مخاطي ضخيمي ، به تعداد سه عدد درساعات 3و7و11 قرار گرفته ودر حين زور زدن موقع اجابت مزاج ، جابه جاميشوند . وظيفه اصلي اين ها كمك در كنترل باد و مايع مدفوعي وهمچنين جهت تسهيل دفع ومراقبت ازمجراي مقعد در هنگام خروج مدفوع ميباشد.اما زمانيكه ابعاد آنها بدلايلي كه بعداٌ گفته خواهد شد ، بزرگتر ار حد معمول شده ويا اگر دچار خونريزي و يا التهاب ويا .. شوند آنگاه بايد مداخلات پزشكي صورت پذيرد.

 ▪ آيا افراد مي توانند خودشان چرك و خون داخل كيست را تخليه كنند يا حتما بايد به پزشك مراجعه كنند؟ تخليه كيست به وسيله خود افراد مستلزم آن است كه لايه رويي زخم نازك شود. بارها افرادي را ديده ايم كه پمادهاي مختلفي روي كيست مي مالند تا سر باز كند. اين كار در اين ناحيه بسيار خطرناك است زيرا پوست ناحيه فوقاني باسن ضخيم و مدت زماني كه طول مي كشد تا لايه رويي كيست نازك شود و سر باز كند، طولاني است. مگر اينكه قبلا اين ناحيه سينوسي و همراه با ترشح بوده باشد و حال دهانه سينوس بسته شده و محتويات داخل آن كه باكتري هم در آن وجود دارد، ايجاد آبسه كنند. در اين صورت فشار دادن آبسه باعث مي شود دهانه سينوس مجددا باز شده و محتويات آن خارج شود. اين تخليه به هيچ وجه موثر نيست زيرا دهانه دوباره بسته مي شود و دوباره آبسه مي كند. فقط پزشك مي تواند با جراحي تمام محتويات داخل كيست را كامل خارج كند. ضمن اينكه درد شديدي كه اين بيماران دارند، اصلا اجازه نمي دهد كه خودشان كيست را دستكاري كنند يا به پزشك مراجعه نكنند.